Blog

Multimedia otaczają nas w internecie na każdym kroku, a znakomita większość z nich to różnego rodzaju grafiki. Zazwyczaj nie zdajemy sobie sprawy, z jakim plikiem mamy do czynienia, ponieważ wiedza ta zwyczajnie nie jest nam niezbędna. Sytuacja zmienia się, kiedy pierwszy raz musimy przygotować plik do druku- wówczas możemy zostać przytłoczeni wytycznymi dotyczącymi parametrów zdjęć i obrazów.

Prawidłowy dobór formatów, kolorów i detali – te czynniki składają się na najważniejsze aspekty, które powinniśmy mieć na względzie, przygotowując plik do druku. Wiedza ta przyda się zarówno początkującym grafikom, jak i osobom zlecającym zadanie z obszaru designu. Dzięki temu komunikacja między artystą i pracodawcą będzie bardziej przejrzysta i unikniemy nieporozumień.

Skala makro
W ogólnym ujęciu mamy do czynienia z dwoma rodzajami grup: grafiką rastrową i wektorową. Na tę pierwszą składają się obrazy, których komponenty stanowią piksele. Zazwyczaj będą to prace tworzone w takich programach jak Photoshop, czy darmowy GIMP. To też najpopularniejszy rodzaj grafik, które widzimy w internecie. Tworząc obraz w aplikacjach do grafiki rastrowej, zazwyczaj bazuje się na zdjęciach i ich pochodnych. Do zalet można zaliczyć mniejszą wagę (niż w stosunku do grafiki wektorowej), natomiast wadą jest utrata jakości przy zmianie rozmiaru plików. Przykładowo, jeśli tworzymy CV i w obszarze roboczym wstawimy swoje zdjęcie, które
bazowo zostało zapisane jako obraz o małych wymiarach, zwiększając je, będziemy mieli do czynienia z rozmazaniem fotografii. Po drugiej stronie mamy grafikę wektorową- tutaj symbole nie bazują już na pikselach, a krzywych. Jest to więc zapis funkcji matematycznych, którego obszar możemy dowolnie powiększać i pomniejszać. W codziennych zadaniach grafikę wektorową możemy spotkać w postaci logo (np. firmy) – to rodzaj obrazu, który z uwagi na szeroką gamę zastosowań musi być uniwersalny pod względem zmian wielkości. Dzięki temu dobrze prezentuje się zarówno na wizytówkach, jak i bilbordach. Do programów, w których możliwe jest tworzenie grafik wektorowych, należy m.in. Adobe Illustrator.

Rodzaje plików graficznych
W zależności od programu możemy spotkać nawet kilkanaście różnych rozszerzeń plików. Do najważniejszych zaliczają się takie formaty jak:

JPG i JPEG – to rodzaj grafiki rastrowej, najczęściej występujący w sieci, z uwagi na zastosowaną stratną kompresję można porównać go do formatu MP3. Do zalet należy mały rozmiar pliku, do wad — utrata jakości zapisywanego obrazu, możliwa do zminimalizowania w zależności od programu. Inną jakość będzie miał JPG tworzony w Paintcie, a inny w Photoshopie.

PNG – to uniwersalny format rastrowy, jeśli zależy nam na pełnej jakości danej grafiki. Należy do rozszerzeń obsługujących przeźroczystość. Możemy podzielić go na dwa rodzaje: PNG 8 (obsługujący 256 kolorów) i PNG 24 (16 milionów kolorów, bezstratny).

GIF – zazwyczaj spotykany w postaci prostych animacji, to również rozszerzenie, które nie obsługuje warstw

TIFF – w przypadku tego rodzaju pliku mamy do czynienia z bezstratną jakością, może być używany do przenoszenia plików z możliwością wglądu w warstwy na różnych urządzeniach i programach

PDF – to format wektorowy, jeden z najbardziej uniwersalnych w przestrzeni graficznej. Ogromną zaletą jest możliwość otworzenia obrazu bez potrzeby posiadania programu graficznego. Jednocześnie jest też często wykorzystywany do przesyłania gotowych projektów z możliwością edycji poszczególnych warstw.

Finalnie mamy również do czynienia z plikami spłaszczonymi i otwartymi. Do pierwszej grupy zaliczamy takie obrazy, które po otworzeniu w programie graficznym nie mają możliwości edycji elementów i warstw. Pliki otwarte pozwalają na wgląd w poszczególne warstwy i edycję obrazu. Do rozszerzeń, w których można zapisać tego typu grafiki, należą m.in. PSD, AI i CDR.

Od grafiki do wydruku
Najbardziej kluczowe na etapie przygotowywania pliku do druku jest wybranie odpowiedniego formatu zapisu. Z uwagi na różne oprogramowanie graficzne, którym dysponuje użytkownik i drukarnia, obraz musi operować rozszerzeniem możliwym do otworzenia przez obie strony. Najczęściej stosowany pod tym względem jest
PDF, rzadziej TIFF i JPG. Kolejny ważny element to zastosowanie spadów i marginesów bezpieczeństwa, czyli wyszczególnienie fragmentu obrazu, który w wyniku cięcia przez gilotynę może zostać naruszony. Spady wynoszą zazwyczaj 3 mm, a marginesy- 5 mm, ich linie ustawia się podczas zapisu pliku. Powinniśmy pamiętać, aby w tych obszarach nie zawierać istotnych dla grafiki informacji. Ważna kwestia to również kolory- możemy wybierać wśród dwóch zestawów: CMYK i RGB. Grupa RGB stosowana jest zazwyczaj w przypadku plików przeznaczonych do publikacji w sieci (grafiki na media społecznościowe, strony internetowe) i druku fotografii pigmentowej, najbardziej uniwersalny w przypadku zwykłego druku jest jednak CMYK, stosowany między innymi w druku offsetowym, lateksowym i cyfrowym.

 

Autor: Konrad Bielawski, specjalista ds. odzyskiwania danych w firmie DATA Lab. Informatyk z wykształcenia. Pasjonat sportów motorowych i brytyjskiego kina.